مدح و وفات حضرت خدیجه سلام‌الله‌علیها
بـادۀ مهـر پیـمـبـر جـوشد از پیـمانه‌اش بانویی که کعبه می‌گردد به دور خانه‌اش غم نباشد، گر از او دورند زنهای قریش چار بانوی بهشتی هست چون پروانه‌اش روز تکـذیب تمام شهـر، شد حامی دین آفرین بر آن زن و بر غیرت مردانه‌اش از صدای گریۀ کوثر دل خورشید سوخت دیده زمزم گشت و جوشید اشک دانه دانه‌اش فقـر، می‌گرید برای غـربت آن بی‌کـفن چون کند یاد از جلال و حشمت شاهانه‌اش |